Dzień Dobry 🙂
Dzisiaj będzie trochę teoretycznych rozważań 🙂 Mam nadzieje, że nie zanudzę mocno nikogo 🙂
J. Falke i V. Gessner w swojej książce „Konfliktnähe als Maßstab…” zaproponowali przegląd podstawowych form rozwiązywania sporów. Zestawili typy idealnych form alternatywnych tj. negocjacje, mediacja, arbitraż, oraz rozstrzygnięcie sądowe biorąc pod uwagę istotne cechy:
- stopień formalizacji
- wzrost wpływu stron na rozstrzygnięcie
- stopień orientacji na normy prawne
- stopień orientacji na interesy stron
- zakres przestrzeni negocjacyjnej
- zakres orientacji na przyszłość
Wnioski są następujące:
Negocjacje:
- najmniej sformalizowane (1)
- strony mają największy wpływ na rozstrzygnięcie (4)
- najmniej zorientowane na normy prawne (1)
- najbardziej zorientowane na interesy stron (4)
- mają największą przestrzeń negocjacyjną (4)
- najbardziej zorientowane na przyszłość (4)
Mediacje:
- znikomy stopień sformalizowania (2)
- strony mają ogromy wpływ na rozstrzygnięcie (3)
- mały stopień zorientowania na normy prawne (2)
- mocno zorientowane na interesy stron (3)
- mają bardzo dużą przestrzeń negocjacyjną (3)
- mocno zorientowane na przyszłość (3)
Arbitraż:
- istotny stopień sformalizowania (3)
- strony mają wpływ na rozstrzygnięcie (2)
- istotny stopień zorientowania na normy prawne (3)
- interesy stron są brane pod uwagę(2)
- istnieje przestrzeń negocjacyjna (2)
- zorientowanie na przyszłość (2)
Rozstrzygnięcie sądu:
- najbardziej sformalizowana forma rozwiązania sporu (4)
- strony mają mały wpływ na rozstrzygnięcie (1)
- największe zorientowanie na normy prawne (4)
- interesy stron są brane pod uwagę w małym stopniu (1)
- mała ( praktycznie żadna) przestrzeń negocjacyjna (1)
- małe zorientowanie na przyszłość (1)
Podsumowanie 🙂
1. Negocjacje
2. Mediacje
3. Arbitraż
4. Orzeczenie sądu
W takiej kolejności – oczywiście wzorcowo- powinniśmy rozwiązywać swoje spory 😉 Gdy metoda nr 1 nie przynosi rezultatu to metoda nr 2 itd. 🙂
Pozdrawiam 🙂
MG